Belgian Pale Ale

Z Wiki piwo.org
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

BJCP Parametry stylu

OG 1.048 – 1.054
FG 1.010 – 1.014
IBUs 20 – 30
SRM 8 – 14
ABV 4.8 – 5.5%

Belgijskie Jasne Ale

Aromat

Wyraźny aromat słodowy wraz z umiarkowanymi cechami owocowymi i lekkim aromatem chmielowym. Tostowo-ciasteczkowy aromat. Może zawierać pomarańczowo, gruszkową owocowość, ale nie aż tak intensywny owocowo/cytrusowy jak inne Belgian Ales. Znaczny aromat kwiatowy albo przyprawowy, niska do umiarkowanej moc cech chmielowych, opcjonalnie zmieszane z drugoplanowymi nutami pieprzowymi, przyprawowymi fenolami. Brak dwuacetylu.

Wygląd

Kolor bursztynowy do miedzianego. Bardzo dobra klarowność. Kremowa, wysoka, biała piana, która opada szybciej niż w innych piwach belgijskich.

Smak

Owocowy i od lekko do umiarkowanie przyprawowy ze słabym, delikatnym smakiem słodowym i względnie słabym charakterem chmielowym. Poziom fenoli od niskiego do bardzo niskiego. Wyczuwalne mogą być smaki pomarańczowe albo gruszkowe, ale nie aż tak owocowe/cytrusowe jak w innych belgijskich ale. Na początku wykazuje delikatną słodową słodycz ze smakami tostowymi, herbatnikowymi i orzechowymi. Smak chmielu od lekkiego do braku. Goryczka chmielowa jest od średniej do niskiej i opcjonalnie dopełniona przez niski poziom pieprzowych fenoli. Finisz jest od umiarkowanie wytrawnego do umiarkowanie słodkiego, ze smakami chmielowymi bardziej uwydatnionymi w wersjach o bardziej wytrawnym finiszu.

Tekstura

Treściwość średnia do średnio lekkiej. Umiarkowany poziom alkoholu i jakiekolwiek ciepło z niego wynikające, jeśli występuje powinno być lekkie. Brak gorących smaków alkoholu albo rozpuszczalnikowego posmaku alkoholu. Średnie nagazowanie.

Ogólne wrażenia

Owocowe, umiarkowanie słodowe, lekko przyprawowe, łatwe do picia ale koloru miedzianego.

Komentarz

Najczęściej spotykane w flamandzkich prowincjach Antwerpii i Brabancji Flamandzkiej. Jest to piwo codzienne (Category I). Porównując z mocniejszymi alkoholowo kuzynami Category S, są to belgijskie piwa sesyjne, lekkie do picia. Nic nie powinno być zbyt uwydatnione albo dominujące; kluczem jest balans.

Historia

Produkowane przez browary, których korzenie sięgają połowy XVII wieku, większość dobrze znanych przykładów tego stylu były dopracowane po II wojnie światowej, z wpływem brytyjskim, w szczególności wpływem chmieli i drożdży.

Surowce

Słód pilzneński i pale ale jest podstawą zasypu słodowego, wraz z (cara) wiedeńskim i monachijskim słodem dla nadania koloru, treściwości i złożoności. Cukier przeważnie nie jest używany gdyż wysoka gęstość początkowa nie jest mile widziana. Szlachetne odmiany chmieli Styrian Goldings, East Kent Goldings albo Fuggles są powszechnie używane. Drożdże skłonne do produkcji umiarkowanej ilości fenoli są często używane, ale temperatura fermentacji powinna być utrzymana na umiarkowanym poziomie by ograniczyć ten charakter.

Podstawowe informacje

Gęstość początkowa: 11,9 - 13,3°Blg

Goryczka: 20 – 30 IBU

Gęstość końcowa: 2,6 - 3,6°Blg

Kolor: 8 – 14 SRM

Alkohol objętościowo: 4.8 – 5.5%

Komercyjne przykłady

De Koninck, Speciale Palm, Dobble Palm, Russian River Perdition, Ginder Ale, Op-Ale, St. Pieters Zinnebir, Brewer’s Art House Pale Ale, Avery Karma, Eisenbahn Pale Ale, Ommegang Rare Vos (ma 6.5% ABV)